سرویس ورزش مشرق – اولین دیدار تیم ملی فوتبال کشورمان پس از رقابتهای جام جهانی روسیه با برد یک بر صفر مقابل ازبکستان به پایان رسید. ترکیب هجومی تر و بازی رو به جلو نسبت به سه ترکیب تدافعی تیم ملی در جام جهانی بارزترین شاخصه این مسابقه درباره نحوه حضور تیم ملی در این دیدار بود که باز هم نقد بسیاری از کارشناسان موافق یا مخالف سبک بازی تیم ملی را به همراه داشت.

مسعود اقبالی در گفت و گو با مشرق، درباره دیدار تیم ملی و نقاط ضعف کلی فوتبالیست های ایرانی حرف زد که متن صحبتهایش را در ادامه می آید:

**تیم ملی کار خاصی نکرد

وقتی می خواهیم فوتبال را تحلیل کنیم باید یا تحلیل آماری کنیم یا مشاهده ای. باید طبق آمار بگوییم که تیم ملی مان در فاز تهاجمی یا تدافعی یا در فاز انتقال از دفاع به حمله و بالعکس در زمین کار خاصی انجام نداد. اگر به آمار نگاه کنیم می بینیم که حتی یک شوت درون چارچوب نداشتیم. ما 19 بار خطا مرتکب شدیم. این خطاها کاملا نشان می دهد که ما حتی دفاع انفرادی را هم خوب یاد نگرفته ایم.

**از دفاع اتوبوسی خارج شدیم

ما در حمله بهتر شده ایم و از آن وضعیت تدافعیِ اتوبوسی بیرون آمدیم که البته باید خارج می شدیم چون بازیکنان باید به تدریج این طرز فکر را از دفاعی بازی کردن به فوتبال هجومی تغییر بدهند. باید اصل انتقال دفاع به حمله را بهتر از این انجام بدهیم. در حمله تعدادمان کم است. در ارسال ها دقت لازم را نداشتیم یا لااقل در دیدار با ازبکستان این گونه نبود. یا شاید به نوع ارسال توجهی نداریم که به این دلیل بیشترشان از دست می رفت.

**دروازه بان مان پختگی لازم را نداشت

امیر عابدزاده هنوز به آن پختگی لازم نرسیده است. در یکی دو مورد خروج بی مورد داشت که با دفاع خودمان برخورد کرد. معمولا وقتی دروازه بان از دروازه خروج می کند باید به این مسایل دقت کند که وقتی مدافع و مهاجم همزمان با هم حرکت می کنند و هنوز معلوم نیست که توپ به کدامیک از آنها می رسد دروازه بان نباید خروج کند. یا در یکی دو ارسال من دیدیم که بسیار بد عمل کرد و در محاسباتش دچار اشتباه شد.

**در دفاع مثل همیشه بودیم

در خط دفاعی چون چندین سال است کی روش با مدافعان کار می کند اشتباهات کمی داشتیم. به موقع برمی گشتند. به موقع شکل می گرفتند و ساختار دفاعی مان عملکرد خوبی داشت. اشتباه فردی خیلی خیلی کم داشتیم. فقط یکی دو بار در دفاع های کناری بازیکنان ما را دور زدند که دلیلش هم بودن یکی دو بازیکن تکنیکی خوب در خط حمله آنها بود.

**ازبکستان انگیزه ای درون بازیکنان ما ایجاد نکرد

صلابت، پختگی و رشادتی که مجید حسینی ها در زمین دارند بستگی به بازی دارد. در جام جهانی وقتی حسینی یا هر بازیکنی روبروی تیم های بزرگ بازی می کند قطعا انگیزه بالایی دارد و سقف مطلوب را می شکند و بالاتر می رود ولی وقتی با تیم های پایین تر بازی می کند نه آنقدر دوندگی را لازم دارد و نه آن تمرکز، رشادت و از جان گذشتگی را. بازیکن نمی تواند همان بازی اش در جام جهانی را در یک بازی دوستانه کند. وقتی تیم ملی را می دیدم چون بارها ازبکستان را شکست داده بودیم و چون بچه های ما از قبل هم می گفتند این تیم را می بریم بازیکنان آن انگیختگی لازم را نداشتند.

**به جای حرکت رو به جلو همه ایستاده بودند

یک بازیکن وقتی یک فوتبال 90 دقیقه ای را شروع می کند شاید تنها در دقایقی از آن مالک توپ باشد و در باقی دقایق بیشتر نظاره گر روند بازی است. در این دیدار دیدیم که بازیکنان تیم ما بیشتر از هر کاری فقط نظاره گر بازی هستند و دوندگی خاصی نداشتند. ما بازیکنی که از خط میانی به خط حمله اضافه شود نداریم. شاید فقط یک امید ابراهیمی را داشتیم به اضافه سعید عزت اللهی که حداقل یکی از آنها باید جلو برود و در خط حمله به محوطه نفوذ کند. سعید یکبار رفت و همان هم منجر به گل برتری مان شد. وقتی تیم با حداقل 5 یا 6 نفر حمله می کند باید سیستم 1-3-2-4 تبدیل شود به 1-5-4 یا 1-4-5. بچه ها در دفاع این کار را خوب انجام می دهند ولی در حمله دفاع های کناری ما دوست ندارند برای ارسال جلو بروند. ما باید رودرروی این تیم های ضعیف تر بتوانیم برنامه تاکتیکی مان را اجرا کنیم تا از خلاقیت های تاکتیکی در حمله استفاده کنند.

**با این بازی فقط از دور اول صعود می کنیم

در مجموع این بازی را یک بر هیچ بردیم ولی این بازی نشان داد که ما راحت از دور اول صعود می کنیم ولی در دور دوم تیم مان اگر به تیم های گردن کلفت شرق آسیایی بخورد با مشکل مواجه می شود.

**فوتبالیست ایرانی شناختی از دیگر پست‌ها ندارد

علیرضا جهانبهخش بازیکنی است که به سوی مقابل زمین می رود و توپ طلایی را می گیرد ولی چرا در فوتبال ما نمی تواند بازی کند. یا قدوس بازیکن کوچکی نیست اما چرا نمی توانند بازی کند چون الگوها را نمی شناسیم. ما درک متقابل از همدیگر را نمی فهمیم. ما شناختی از نقش خودمان در زمین نداریم. وقتی بازیکن به نقش خودش در زمین واقف است ولی شناختی از نقش بازیکن کناری اش در حمله و دفاع ندارد تأثیرگذاری ها کم می شود.

**بازی شناور خوب است نه هرج و مرج تاکتیکی

من دیدم غیر از خط دفاعی سایر بازیکنان جابجا می شدند و این خیلی خوب است که بازیکنان شناور بازی می کردند ولی اگر این شناور بازی کردن ناشی از عدم شناخت باشد ناخودآگاه دچار آنارشیز و هرج و مرج می شوید. وقتی این بازی شناور را در بارسلون می بینیم مشخص است اگر من به پست دیگری رفتم و دیگری به پست من آمد کاملا می دانم که در پست او چکار کنم و به پست جدید هم آشنایی دارم و یا اگر بخواهیم این بازی شناور را در خط میانی و خط حمله داشته باشیم حتما باید به وظایف یکدیگر شناخت کافی داشته باشیم تا حرکات روبه جلو و با منطق انجام بگیرد وگرنه حتما دچار هرج و مرج خواهیم شد.

**این قبیل مسابقات به درد تیم ملی نمی خورد

انجام این دیدار بعد از جام جهانی به عنوان اولین بازی بد نبود ولی این بازی ها راه حل نیست. ما باید با تیم های بزرگ دنیا بازی کنیم. ژاپن، کاستاریکا را 3-0 می برد یا کره جنوبی با شیلی 0-0 می کند. ولی ما به دلایل سیاسی یا هر چه هست نمی توانیم با تیم های بزرگ بازی کنیم یا شاید امکان مالی اش را نداریم ولی حقیقت این است گه اگر می خواهیم با تیم های آسیایی هم بازی کنیم باید برویم با ژاپن، استرالیا یا کره بازی کنیم تا محک جدی تری بخوریم. ولی مسابقه دادن با این تیم های درجه دو و سه آسیایی فکر نمی کنم مفید باشد. البته کی روش هم بدش نمی آید که ما فقط ببریم و به قول معروف هیچ زمان سعی نمی کند با تیم های معروف بازی کند.

**طارمی هنوز ضربه آخر را بد می زند

در نیمه دوم تعویض های خوبی شد چون تیم را تهاجمی تر کرد. ورود ترابی و طارمی یا قدوس تیم را بهتر کرد. ولی باید به طارمی یاد داد که چگونه در زدن ضربات آخر بهتر از موقعیتش استفاده کند. کلا ما در زدن ضربه نهایی خیلی مشکل داریم.

**مهاجم باید قبل از دریافت توپ تصمیمش را بگیرد

هنوز برخی بازیکنان مان در حد تفکرات یک بازیکن نوجوان فکر می کنند. ضربه آخر در محوطه جریمه نیازی به کنترل ندارد. باید قبلا موقعیت را دیده باشید. تفاوت یک بازیکن حرفه ای با بازیکن غیرحرفه ای در این است. بازیکن حرفه ای قبل از دریافت توپ تصمیم می گیرد و بازیکن غیرحرفه ای بعد از دریافت توپ تصمیم می گیرد و به این دلیل بیشتر توپ ها را لو می دهیم و این مشکل فوتبال ماست که به تیم ملی هم تسری پیدا کرده. چاره ای هم نداریم و باید با آن بسازیم. کی روش که مربی تیم نوجوانان نیست! او مربی تیم بزرگسالان است و بیشتر باید روی مسایل تاکتیکی کار کند.

**مربی ما تلاش برای رفع نقطه ضعف ها ندارد

مربیگری اصلاح نقاط ضعف است. یعنی من اگر اشکالی دارم باید روی آنها کار کنم. توجه به جزییات است. اگر به این جزییات توجه نکنیم بازیکن پیشرفتی نمی کند. من اگر می بینم بازیکنی ایرادی دارد در کار تاکتیکی یا تکنیکی باید آن را رفع کنم و اگر روی آنها کار نکنیم بازیکن پیشرفتی نخواهد داشت. علت اینکه فوتبال ما پیشرفت نمی کند به این خاطر است که مربیان ما در رده های پایه یا حتی در سطوح بالاتر، توجهی به این مسایل ندارند و نقاط ضعف بازیکنان را نمی بینند یا اگر می بینند روی آنها کار نمی کنند یا از نظر شکل، استاندارد نیست.

**فوتبالیست ایرانی 4 عنصر اصلی را یکجا ندارد

بازیکنان ما وقتی می روند بیرون از ایران بازی کنند، نمی توانند در تیم های بزرگ حضور داشته باشند چون 4 عنصر اصولی از نظر فیزیکی، تکنیکی، شعور تاکتیکی و شعور روانی را یکجا ندارند و برای همین وقتی به بیرون از کشور می روند نمی توانند خودشان را با آنها تطابق بدهند و پس از مدت کوتاهی خط شان می زنند و یا روی نیمکت می نشینند و در نهایت آنها را می فروشند و می روند.